අසපුවකි මනරම්
රැදෙන්නට හැකිනම්
අතීතය නුඹ නම්
කුළුදුල් පෙමයි ඒ හද උපන්....
නාමලක් සේ මා ලගින් හිද
සෙනෙහසින් ඇරුනූ
නුඹ ළයේ හිස ගසා සැනැසුනු
අතීතය සොදුරූ
අමතක කලා නුඹ නොවෙද මා සිත
පේමයෙන් පිරුනු....
අසපුවකි මනරම්....
තාලයක් වී ගීතයක රස
දෙනෙත් මත මැවුනූ
නිදි නොලද රෑ අවදි වූ
සිහිනයයි අදුරූ
මිය ගියා සෙනෙහස
නොවෙද මා නෙත
මිරිගුවකි රැවටූ....
අසපුවකි මනරම්....
No comments:
Post a Comment