දෙනෙතින් කදුළු ගගක් ගැලුවේ
ඉන්නා කාලේ නුඹට නොදුන් සැප
සිහිවී හිත රිදවයි බෝසේ.....
දුන්නත් මග හදලා ඔබ නිහඩයි
ලොව ජය ගන්නට පා ඔසවා
දැනුනේ අම්මාගේ කිරි සුවදයි
නුඹේ දහඩියට පිටුපෑවා.....
බණ පොත් අතරේ තනිකම ගෙවුනට
අප එනතුරු ලත වෙන්න ඇතී
ජය සිරි මා හාමුදුරුවො අබියස
තවමත් නුඹ ඉන්නවා ඇතී.....
උන් දා අමතක කර පසුතැවුනට
සමාවෙන්න අපෙ අප්පච්චී
රන් මැලි මළුවේ ඉද හිනැහීගෙන
පුතේ කියනවද අප්පච්චී......
No comments:
Post a Comment